Hoeve ''Even Buiten'' werd tot kort na de brand in 1922 bewoond door het gezin van Simon Langeveld, die het later in 1924 verkocht aan Swank. In 1928 werd de boerderij verkocht aan de broers Gerrit & Arie Knoot

Hoe Oud-Beijerland om Even Buiten groeit.

In 1861 lag Even Buiten een heel stuk buiten de dorpskern van Oud-Beijerland, langzaam aan komt er steeds meer bebouwing omheen.

Beneden Oostdijk 50 (v/h Oud-Beijerlandsedijk 50; Oostdijk 172), Hoeve "Even Buiten" Oud-Beijerland

FAMILIE SCHEMA KNOOT:

Wens Janz Knoot x Annetien Willemsd Meer                                                                                                                                                                                                                                                              

Jan Wensz Knoot x Maria Jacobsd Spoor (wagenmaker te Numansdorp)

Willem Wensz Knoot x Marijchie Jans van Dalen (landbouwer op een hoeve aan de Molendijk 6 te Numansdorp)

Jan Willemsz Knoot x 1 e Trijntje Arysdr Hoppel x 2e Neeltje Ysaaks Westdijk (landbouwer op een hoeve aan de Molendijk 6 te Numansdorp)

Izaak Knoot Jansz x Adriaantje Dam Arijsdr (vlasboer aan de Molendijk te Numansdorp)

Arie Knoot x Maaike Kleinjan Gerritsdr (melkboer en vlasboer aan de Molendijk te Numansdorp)
Gerrit Knoot x Pleuntje Bervoets (landbouwer op een hoeve aan de Schuringsedijk 112 te Numansdorp)
Komelis Knoot x Neesje Eva Boender Anthoniesdr (landbouwer op een hoeve aan de Schuringsedijk 112 te Numansdorp)
Gerrit en Arie Knoot

PERIODE GEBROEDERS GERRIT EN ARIE KNOOT KORNELISZ.

Opvolgers op Oostdijk 172 (v/h 150) werd in februari 1928 het geslacht Knoot, afkomstig van een hoeve aan de Schuringsedijk 112 in Numanspolder onder Numansdorp nl. de gebroeders Gerrit en Arie Knoot Kornelisz, geboren resp. juli 1900 en april 1904, die de hoeve gezamenlijk bewoonden en voortzetten.

Gerrit Knoot trouwde in maart 1928 met Kaatje Barendregt Bastiaan Jansdr, van een hoeve aan de Zuiddijk 23-25 in Oudeland te Sint-Anthoniepolder nu onder Strijen. Hieruit werd 1 zoon (1929) geboren. Gerrit Knoot overleed reeds in december 1941 (slechts 41 jaar oud). Enige zoon Kornelis Knoot emigreerde naar Canada en trouwde ca 1955 met Betty van Norel. De weduwe Kaatje Knoot-Barendregt trok later naar Dirksland, alwaar zij overleed in mei 1989 (86 jaar oud).

Arie Knoot trouwde in juni 1927 met Cornelia Johanna Schalkoort Johannesdr, afkomstig van de Kreupeleweg te Klaaswaal, alwaar haar vader timmerman was (deze kwam van een hoeve aan de Kleineweg in Numanspolder onder Numansdorp).  Arie Knoot exploiteerde hier een veehouderij- en landbouwbedrijf.

Het echtpaar kreeg 9 kinderen, waarvan 5 zoons en 3 dochters overbleven. Arie Knoot overleed in december 1958 (54 jaar oud).

PERIODE ARIE KNOOT & CORNELIA JOHANNA KNOOT -SCHALKOORT.

De weduwe Cornelia Johanna Knoot-Schalkoort zette het bedrijf met behulp van haar kinderen voort.
Oudste zoon Cornelis Johannes Knoot (geboren te Klaaswaal 8 januari 1928) trouwde in juni 1949 met Cornelia van der Ree, van een hoeve te Numansdorp.      Derde zoon Nelis Knoot trouwde in dec 1955 met Mijnt je Boer. Zij trokken na hun huwelijk naar Krimpen a/d Lek, later Poortugaal, Rotterdam. Nelis is na zijn hertrouwen  naar Eefde verhuisd .  Vierde zoon Arie Knoot trouwde in augustus 1972 met Gijsbertje Roos, weduwe Visser van de Zinkweg te Oud-Beijerland. Oudste dochter Maaike Neesje Knoot trouwde in juni 1955 met Willem Noordhoek. Zij woonden na hun huwelijk eerst aan de Oud-Cromstrijensedijk te Klaaswaal en trokken later naar Papendrecht. Jongste dochter Gerda Anthonette Jeanne Knoot trouwde in oktober 1969 met Gerrit Nuis. Zij trokken na hun huwelijk naar Barendrecht, later Wijk en Aalburg, Almere en nu Dronten.    De weduwe Cornelia Johanna Schalkoort bewoonde de hoeve tot aan haar overlijden op 30 mei 1992 (86 jaar oud).

PERIODE GEBROEDERS JOHANNIS CORNELIS EN RINUS ELIZA KNOOT ARIESZ TOT HEDEN.

Opvolgers werden de zoons Johannis Cornelis en Rinus Eliza Knoot Ariesz, geboren resp. 22 december 1929 en 2 augustus 1936, die de hoeve gezamenlijk voortzetten. Inwonend is hun zuster Neesje Eva Knoot, geboren op 27 februari 1935. Allen bleven ongehuwd en 2 van hen bewonen nog de hoeve.

Johannis Cornelis Knoot overleed op 3 mei 2008.

Bron: Marie Knoot- Biesheuvel

In documenten uit 1627 wordt Oth Cornelisz Robbe genoemd als eigenaar. Rinus Knoot weet dat zijn bezit drie eeuwen jonger is. ,,In 1922 is alles afgebrand en herbouwd. De ijsselstenen van de schuur zijn afgebikt, daarmee is een nieuwe gebouwd.” De familie Langerveld was eigenaar ten tijde van de nachtelijke brand, ontstaan na het aansteken van het fornuis. Wat vee en de hond kwamen om, de bewoners konden ‘half gekleed in veiligheid worden gebracht’. ,,Vijftien jaar geleden kwam hier de dochter van Simon Langerveld op viste. Het knetterende geluid van de brand is haar altijd bijgebleven.”

Arie Knoot werd eigenaar van de nieuwe boerderij in 1928, samen met zijn broer Gerrit. ,,Er woonden hier toen twee gezinnen. Gerrit overleed in 1941 door een besmetting, mijn ouders en hun negen kinderen zijn hier blijven wonen.” De tachtigjarige Rinus woont er nog altijd, net als zijn eenentachtigjarige zus Nel. Rond de eeuwwisseling stopte hij met zijn melkvee. Samen zorgen ze nu voor de schapen, konijnen en het huishouden. ,,We merken dat we op leeftijd raken, er moet wel worden gewerkt natuurlijk.” Iedere decimeter van het woonhuis van 9 bij 9 meter en de schuur van 12 bij 25 roept verhalen op. De herinneringen in het hoofd van Rinus vechten om voorrang. ,,Hier beneden naast de woonkamer ben ik geboren, in de bedstede van mijn ouders. In de oorlog sliepen we in de woonkamer, allemaal op de grond. Bij gevaar van vliegtuigen moesten we in de gang gaan staan.” Na de oorlog kwam er een binnentoilet, behoudens wat schuifdeuren is er weinig verbouwd.

Het baken van rust is aan de achterzijde begrensd door een boomgaard en een woonwijk. ,,Die wijk is gebouwd vanaf 2000 en heeft ook de naam ‘Even Buiten’ gekregen.” De begrenzing aan de voorzijde oogt idyllisch, een brug geeft toegang tot het perceel. ,,In de boezem leerden we zwemmen. Soms waren er wel 30 kinderen tegelijk hier. Er liep een ruiterpad. Het verkeer, waaronder de tram, reed bovenop de dijk.” Opvallend is de plek van de fundatiesteen, rustend op het rooster van de mestkelder. Door een aannemer verwijderd uit de voorgevel. ,,In de jaren tachtig kwam Cor Langerveld langs, vanuit Den Haag. Hij kon er slecht van slapen dat zijn naam hier op de gevel stond.”

Bron: Piershil.com

Fok van scharrelvarkens zakelijk aantrekkelijk

'Maar mijn varkens hebben altijd de ruimte gehad'

OUD-BEIJERLAND 
Vijftien biggen in één worp is ook voor een varken niet gewoon en kan als een 'zware bevalling' worden gezien. Daarom mag moedervarken van boer Knoot
in plaats van twee, drie dagen in het kraambed blijven. Voor een varken van Knoot betekent dat een dag extra in het midden van de stal, op een bed van
stro met 'overkapt' een ijzeren stellage.

door Joke Smeets, Weekkrant 'Het Zuiden' 19-07-1990

Die stellage dient om te voorkomen dat de 300 kilo wegende jonge moeder haar nog wankel evenwicht verliest en in haar val één of meer jongen verplettert.    De bevalling is haar niet aan te zien, maar des te beter te horen. Ze hijgt, gromt en bromt als een bezetene.: Maar dat' hoort, weet Knoot.

En hij kan het weten, want Oud-Beijerlander Knoot zit zijn leven lang al in de varkens. Sinds een aantal jaren in de 'scharrelvarkens'. Drie jaar geleden is hij daar uit ideële en zakelijke motieven op overgestapt. Scharrelvarkens brengen vanwege het kwalitatief beter vlees meer geld op.
Knoot kwam erachter dat de grootte van zijn varkensstapel en de ruimte die zijn varkens hadden, voldeden aan de scharrelnorm. "Mijn varkens hebben altijd de ruimte gehad en in en uit kunnen lopen. Ik hoefde alleen maar een stalen hek te plaatsen".

Hek

Door dat hek kan Knoot zijn varkens het predicaat 'scharrel' in de .oren knijpen. De Oud-Beijerlandse varkensboer heeft momenteel 14 zeugen, 60 biggen variërend in leeftijd van 2 dagen tot 2 maanden, en één beer, de vader van de zestig.

Vader heeft een eigen onderkomen en is door een stalen hek van moeders en kinderen gescheiden. Met zijn 380' kilo blijkt 'beer' niet zomaar een
benaming voor de Don Juan van Knoot. Hoewel. Don Juan?! De beer is wel groot, maar niet mooi. De zeugen zijn echter niet zo kieskeurig.
Wanneer ze bronstig zijn,  gaan zij volgens Knoot meer te keer dan de beer.

Vooralsnog ziet beer er niet naar uit dat hij op het paringsvlak iets kan presteren. Hij sleept zich moeizaam en vervaarlijk krijsend voort.

"Dat is maar schijn", zegt 'Knoot "je moet hem eens zien rennen wanneer hij denkt dat er gegeten kan worden. Er zijn paringskunstje weet hij ook met verve te brengen. De eerste keer, nu zo'n drie jaar geleden, kostte wat moeite, maar toen hij de smaak eenmaal te pakken had, had hij weinig aansporing nodig".

Vleesnorm

Toch heeft de beer van Knoot zijn langste tijd gehad. Binnenkort wordt hij verkocht.  Zo goed als zeker niet aan een Nederlandse handelaar. Na drie jaar intensief akte de présence te hebben gegeven, voldoet de beer niet meer aan de Nederlandse vleesnorm. "Zijn vlees is veel te taai. Hij gaat waarschijnlijk naar België
daar kijken ze niet zo nauw", zegt Knoot. Problemen met afscheid nemen van zijn varkens heeft Knoot niet. "Ik doe ze net zo makkelijk weg' als m'n afgedankte kleren. Varkens zijn voor mij gewoon business".